Rust
De kust gaapt
Terwijl de wolken de maan omhelzen
En de bomen zich terugtrekken in zichzelf
Wordt de hitte van de dag gesust in de dikke muren
Stilte
De zee zingt ongehoord
Terwijl de sterren zwijgen
En de vogels wiegen in verstilde dromen
Wordt het rumoer van de dag
Verdronken in de donkere ramen
Maar in deze rust
Voert een wervelwind van gedachten
Een dans uit
Moe en rusteloos, zo onzeker
Maar met volharding
Mijn lichaam
En mijn deken blinken uit
In een verward pas-de-deux
Maar in deze stilte
Zingt een koor van stemmen
Een eindeloze rei
Bevend en vreugdeloos, zo onvast
Maar zonder dralen
Mijn oren
En mijn kussen excelleren
In een doelloos duet
Ik ga naar buiten
En tel de sterren
Om deze gedachten to overtroeven
Ze knipogen naar me
Lief en bemoedigend
Ik aanschouw de hemel
En verslind de echo van de Big Bang
Om deze stemmen te overschreeuwen
Hij neemt me in zich op
Zacht en troostend
Voorwaar, de nacht ís vredig
En zo stil als men beweert
Ik ga liggen
In vochtige zijde
Zo zacht
Uitgeteld en schor
Slaap ik in zijn schoot