Herinneringen
drijven als wolken,
doelloos over in mijn hoofd
Het verdriet,
proberen te onderdrukken,
want voelen,
wil ik niet
Het doet zoveel pijn,
toch verlang ik af en toe naar toen,
diep ongelukkig,
maar met zorg en warmte omringd
'T bittere gal kan ik zo weer proeven,
ben er intens van doordringd,
die geur van de steriele zeep.
Een stille traan,
een aai over mijn wang,
de steken van het infuus,
mijn neus met daarin een slang
Herinneringen,
die moeten vervliegen,
om zo opnieuw te kunnen beginnen,
en deze beelden te kunnen accepteren,
als een kindje te wiegen...
groenoog
Johanna van Langen: | Maandag, april 19, 2004 12:37 |
Ben je in 'n gat gevallen na de behandeling? Toch is voelen het enige dat helpt. Het maakt heel wat bij me los,denkend aan m'n eigen ziekte, goed geschreven, 't voelt wel eindeloos verdrietig aan. Liefs, Johanna | |
*Cheseri*: | Maandag, april 19, 2004 11:56 |
w0uw!! heel mo0j gdaan! sterkte! liefs pricilla.. |
|
*hush*: | Maandag, april 19, 2004 11:31 |
dit is egt een super gedicht!! heel mooi verwoord... ik wens je veel sterkte toe kus, |
|
Auteur: groenoog | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 19 april 2004 | ||
Thema's: |