(voor m'n nonkel die zo'n 3jaar geleden gestorven is aan kanker )
Waarom moest je gaan?
Mij en de anderen gewoon laten staan?
We missen je zo hard en smachten nog na al die jaren naar je lach.
Ik wou dat je terug kon komen!
Maar je stomme ziekte heeft alles kapot gemaakt.
Was dat dan gods taak?
Ik mis je hier om me heen ook al zag ik je niet veel.
Jij betekende zoveel is het daarom dat ik nog steeds om je ween?