Haar hele leven lang
was ze gesloten
Ze was als een bloem
die niet bloeien wou
Dat was haar keuze van leven
Ze liet alles zomaar aan
zich voorbijgaan
Ze was als een vogel
zonder vleugels
Ze was eenzaam
En het zag ernaar uit dat
ze eenzaam en alleen zou sterven
Ze dacht dat niemand
van haar hield
Ze was de wanhoop nabij
Tot die ene jongen haar vertelde
dat hij van haar hield
Ze fleurde helemaal op
Het bloemetje was opengebloeid
Maar twee dagen later stierf ze
Ze heeft maar twee dagen
kunnen gelukkig zijn
Maar ze heeft tenminste niet
eenzaam en alleen moeten sterven
P.S. Ik weet dat het een triestig einde is maar zo gaat het eenmaal in het leven..