De wind blaas ik over je schouders
over plein en onverlicht straat
leg haar in kinderhand
dat kuilen in dode tuin graaft
Zacht hoor ik de echo van vrede
over graf dat zich
opborg in een boek
Waar laatste bladzijdes
knisperde in vuur
dat sporen uitveegde
Van vroeger die ze nimmer
meer zou zien
friedel: | Donderdag, april 01, 2004 14:18 |
zoals xavion zegt zit er verdriet in dit gedicht... als ik het zo lees kan ik het boek zien verbranden, heel beeldend. evenwel enorm triest gedicht... |
|
de nifter: | Donderdag, april 01, 2004 13:18 |
ik vraag me nu toch af wie jij bent als je de wind blaast. hmmmm.... lekker sfeertje | |
xavion: | Donderdag, april 01, 2004 00:37 |
Ik voel toch echt een vleugje recent verdriet... Mooi geschreven Vrind' Groet, XaVioN |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 01 april 2004 | ||
Thema's: |