Verblind verliefd verdriet
ondanks vogels in de bomen
deze dagen onder de zon
door twijfel bevangen
gespreide vingers van de angst
de wind waait door de dromen
dwalend denken aan jou
wanhopig wensen voor een wonder
hulpeloos herinnerd
bij elke nieuwe pas
aan diepe groene ogen
en de leukste lach
Vaag verdriet en diepe pijn
duistere dromen voel jij
de lege lucht en grijze wolken
overschaduwen overal je ziel
ook ik voel jouw verdriet
als een donkere droom
het diepste donkergroen
en lange leegte in je ogen
vergeten verliefdheid
verdronken in verdriet
zindert zwak het medelijden
dat er niet zou moeten zijn
Vertel je liefste leugens
betoverende beloften
in het licht van de maan
zwijgend zoals je hart
alsof gevoelens niet bestaan
hulpeloos hopen op iets
waarvan ik zelf niet weet
waar of wanneer, en wat
Zo zwart als je haren
is de mist in je ziel
vergeten de vragen
die telkens weer komen
mijn vleugels volgroeid
in een waas wachtend
tot ik vrij vliegen zal
of jij me nodig hebt
je zwarte ziel zwijgend
verdriet verblindt je hart
blind voor rood rauw bloed
dat welt uit de wonden van mijn wezen