Mijn ogen zijn weer open,
mijn hart weer gesloten.
Ik hoef niet meer te hopen,
heb reeds genoeg tranen vergoten.
Mijn ogen doen nog zeer,
mijn hart huilt tranen met tuiten.
Maar hopen mag niet meer,
kan mijn liefde nooit meer uiten.
Voor jou slechts een spel,
voor mij onophoudelijk verdriet.
Mijn leven veranderde in een hel,
de liefde interesseerde je helemaal niet.
Teveel grenzen heb je overschreden,
zei gedag alsof ik niet bestond,
Nooit had ik je kunnen overreden,
het waren enkel leugens waarmee je mijn hart verslond.