WAAROM NOU.....?
Als je in je jonge leven al zoveel verdriet hebt gekent...
denk je vanzelf voor mij nooit meer en vent..
Je gaat een manier vinden, om te leven met je pijn...
en dan komt daar het bekende verhaal "mijn leven is nu zo fijn".....
Maar eigenlijk heb je al je gevoel gewoon diep weggestopt...
een muur opgebouwd,en je hart op slot...!
Maar plots komt daar iemand je leven in lopen...
en weet langzaam je muur teslopen.....
Iemand die niet alleen voor je buitenkant is geintereseert...
maar vooral wil weten wat je innerlijke zo heeft bezeerd....
Langzaam gaat je hartje steeds meer open....
en ga je stiekem op een toekomst samen hopen.....
Maar dan plots zo eerlijk als hij is....
zegt hij dat hij "zijn"weg even kwijt is.....
Er is zoveel gebeurd de laatste tijd....
hij moet dat een plek gaan geven, ook al raakt hij mij daardoor kwijt....
Hij wil mij niet meetrekken in zijn rotzooi en verdriet....
dat is hoe hij het nu allemaal ziet....
Dus zo plots als hij mijn leven in kwam lopen.....
Is hij weer gegaan.. en kan ik nu alleen maar hopen....
Moet vechten dat mijn muur nu niet weer omhoog schiet....
dat is de bekende reactie op verdriet...
Wil niet weer helemaal gevoelloos zijn...
Daarom geef ik een plekje aan deze pijn....
Stiekem zal ik blijven hopen...
dat hij op een dag weer mijn leven in zal lopen....
Twee wegen nu ieder apart....
Misschien, heel misschien ooit voor ons een nieuwe start???
Mo...