Geworteld in lavagronden
in het niets vervlogen leugenaar
mijn keel gestikt in zoete woorden
mijn hand gespleten door jouw mes
mijn lichaam in de ochtendnevel
als hompen klei die jij vermaakt tot beelden
wat ik niet ben, en nooit zou worden
later in de lavastromen
vogels in paniek getooid
het is geen droom meer, het is dag geworden
het laatste uur als zoete honing
| Auteur: Zoete Wijn | ||
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||