Hier zit ik dan,met tranen in mijn ogen,geweten gesust,
wanhopig opzoek naar die innerlijke rust.
De vragen ze moeten verdwijnen,
tenzij de antwoorden erop zullen verschijnen.
Ik kan mijn leven niet leven,
als de antwoorden niet worden gegeven.
Vraag aan niemand steun,
het is de lucht waar ik op leun.
Ik wil een hoek om in weg te kruipen,
om te vluchten voor de gedachten die me stiekem besluipen.
Langzaam maar zeker word ik me er meer van bewust,
dat er maar 1 oplossing is voor die innerlijke rust.
Ben weer in mijn oude gewoonte terecht gekomen,
want ik wil die rust weer in mijn lichaam voelen stromen.
Ik ben weer aan de drugs en drank gegaan,
dat is nou eenmaal de manier waarop ik kan verder gaan.
Het houd me nou eenmaal op de been,
het is er altijd en laat me nooit alleen.
Ik wil die energie weer door mijn lichaam laten stromen,
niet meer in de schaduw staan van die grote bomen.
Ik wil weer kunnen genieten,
en daarvoor wil ik geen kans voorbij laten schieten.
Ik wil er weer voor mijn vrienden kunnen zijn,
en op dit moment is de drank en drugs daarvoor het beste medicijn.
11-03-04