Een lok valt voor haar ogen,
Haar gebroken gezicht.
In de scheuren van een spiegel,
Waar door bloed zijn weg baant.
Verdwenen in de mist,
Verloren in het duister.
Zwemmend door een zee van angst.
Vergezeld door een vreemde.
Haar eerste hartslag deed haar leven,
De laatste laat het sterven toe.
Op gewacht door hem,
Die zij het meest vreesde.
Robyn Lavigne : | Woensdag, maart 10, 2004 14:59 |
oeps... dat ging fout. poging twee: wat ik wilde zeggen was: mooi geschreven, al snap ik het nog niet helemaal liefs robyn |
|
Robyn Lavigne : | Woensdag, maart 10, 2004 14:58 |
Auteur: D.A. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 maart 2004 | ||
Thema's: |