Ik hoop nooit in woorden te kunnen vatten,
uitgebloeide bloesem heeft zijn tijd gehad,
en heeft nu alle tijd om vanaf de bomen als een
levend stukje kant in de gracht te vallen.
Ik zie het vanaf het bankje aan het water.
Ik hoop nooit in woorden te kunnen vatten,
de verandering in het geluid, nu standaard op de achtergrond, net als het moment voordat je in slaap valt en je luistert naar de gesprekken om je heen.
Ik hoor het in het park, nu ik hier zit.
Ik hoop nooit in woorden te kunnen vatten,
de lucht trilde in de zomerzon, alle mensen en dieren liepen in heerlijke slowmotion, het leven zelf deed heerlijk rustig aan, baadde in weelde.
Ik groet de eerste stukjes zomer, nu ik hier toch zit.
Ik hoop dit nooit in woorden te kunnen vatten....
Sheena: | Maandag, maart 08, 2004 12:15 |
je woordenschat is groot, ik bespeur hier toch wel een, nu nog wat ruw, poetisch talentje. probeer toch eens een titel te verzinnen, zo maak je het aantrekkelijker voor mensen je aan te klikken, het zou zonde zijn als men je overslaat omdat je titelloos bent. je gedichten zijn orgineel met leuke invalshoeken, beetje warrig nog, lange regels, korte regels, maar de inhoud trekt wel en smaakt naar meer. als je het iets vloeiender kan maken, ben je voor mij weer 1 van de parelt |
|
Auteur: Miriam van der Meulen | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 08 maart 2004 | ||
Thema's: |