ik ben verdwaald in
het doolhof van mijn leven
maar zelfs dat verkies ik boven
een leven dat men van mij verwacht
ik zit op het strand en
tuur naar de horizon in de verte
ik voel het water komen en
beeld me in dat jij het bent
ik sluit mijn ogen en voel me drijven
m'n tranen vermengen zich met het water,
ze gaan zoals een kind dat
gaat naar z'n moeder die op hem wacht
ik hoor honden blaffen,
kan de meeuwen horen krijsen en
besef dat het leven
gemakkelijk zonder mij kan
ik zie je weer staan, jij
die ik ben verloren in de herrie van dit leven
het water, mijn vriend, zal me bevrijden
van jouw ogen die ik niet kan vergeten
maar ik wou dat het zo kon gaan
want ik geraak niet uit m'n doolhof
en hoe ik ook zoek
de zee kan ik niet vinden