Voor mij hoeft het niet meer,
keer op keer,
hebben we ruzie,
en door wie?
Ik krijg alsmaar de schuld,
maarja, ik heb geduld.
Eens schiet het je te binnen,
en dan denk je aan deze zinnen.
Maarja, dan is het al te laat,
en dan loop je op straat.
Vol met spijt,
want mij ben je dan al kwijt.
Niets dat je dan nog kan doen,
zelfs niet met heel veel poen.
Ook al ga je dan huilen,
dan ga ik me verschuilen.
Mijn liefde voor jou is voorbij,
dus ga nu maar opzij.
Laat me nu maar gaan,
en blijf maar gewoon staan.
Zonder elkaar zijn we beter af,
het is echt geen straf.
Het is een nieuw begin,
dan heeft het leven mer zin.
*Vaarwel*
*Adriel*
*12-02-04*