Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
fonkelen als vanouds
De sterretjes in je ogen
Fonkelen als vanouds
Zegt iedereen
De kuiltjes in je wangen
Zijn weer vriendelijk en lief
Zegt iedereen
Waarom voelen de ogen dan als fakkels
En de kuiltjes als diepe dalen
Ziet dan echt niemand die dalende lijn
Ziet niemand dan die eenzaamheid
Dat gedachten niet meer kloppen
strompelend in pijn
maar ik moet het toch zelf doen
bedenkt het gevoel van binnen
en ik zal er meteen maar mee beginnen
Brandende sterretjes doven meteen
Als de tranen kruipen
En het fonkelen wordt weer teruggenomen
Opgehoopt in tranen zo zacht
Valt de pijn uiteen
Om in geluk weer terug te komen
Reacties op dit gedicht
inge14 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Holly
:
Vrijdag, februari 13, 2004 17:22
heeeeeeeeeel mooi :)
(alleen onbegrijpelijk :S)
Flanieke
:
Donderdag, februari 12, 2004 23:01
Waauw meise, even slikken...
nou vindt het mooi neergezet, valt echter veel gevoel in te lezen, zo hoort het ook..
liefs
stephanie
Over dit gedicht
Auteur:
inge14
Gecontroleerd door:
260580
Gepubliceerd op:
12 februari 2004
Thema's:
[Leven]
[Toekomst]
[Verdriet]