Traantjes rollen stiekem over mijn wang,
Rustig glijden ze naar beneden..
Ze gaan langzaam hun gang..
Stilletjes sluit ik me af van de buitenwereld,
Niemand hoeft mijn pijn te zien..
Die pijn die mij kwelt..
Mijn broer die het voor me op nam,
Nu in het ziekenhuis ligt..
Haast niemand weet wat hem overkwam..
Behalve ik,
Want ik stond erbij..
Van die gedachten stik ik..
Ik die niks kon doen,
Alleen maar toe kijken..
Het spijt me joen..
Je ligt daar nu zo wit,
Beweegt je haast niet..
Waarom al die shit!?
Omdat ik er anders bij liep,
Hun die mij na schreeuwden..
Ik die iets terug riep..
Had ik me mond nou maar gehouden,
Dan zat je nu gewoon thuis bij mij op de bank..
Maar ze moesten en zouden..
Waarom?
Ik heb geen idee..
De mensen zijn gewoon ontzettend stom..