Een traan.
Een traan nog in mijn oog zo klein.
Een traan van verdriet,
hij is niet echt gevuld met pijn,
vandaar dat niemand hem ziet.
Op mijn wang valt een traan,
die mijn oog verlaat,
hij rolt zoals hij moet gaan
en verricht een goede daad.
Een traan die er altijd voor mij is,
waarmee ik mijn hart kan luchten,
al is het maar een kleine ergenis,
zo hoef ik niet voor mijn gevoelens te vluchten.
Een traan die ik gewoon laat stromen,
ook al voel ik geen hevige pijn.
Maar wanneer mijn stress en verdriet even is weggenomen
merk ik hoe fijn en krachtig een traan kan zijn.