De donkere zijde van het duistere maanlicht,
doodsangst,
lopend door donkere duistere straten, kilte en kou,
zo verlaten.
Als de wind zachtjes huilt,
de regendruppels zachtjes fluisteren,
je huivert van de schaduwen die je achtervolgen,
en verdrinkt jezelf in de zwarte tranen die je ziel verduisteren.
Smachtend naar de droom,
levend in een nachtmerrie,
al zolang wachtend op bevrijding,
maar... je ogen zijn niet gesloten!
Je bent je nu bewust,
je bent alles wat er is overgebleven van gisteren,
morgen bestaat niet,
je schreeuwt het uit van binnen, maar niemand kan je meer horen.
Je knielt neer voor het graf,
je eindbestemming, prachtige woorden geschreven op stenen liefdesbetuigingen,
overleven zul je moeten, je eigen getekende doodstraf,
woorden die nog steeds niet doordringen.
Ben ik er nog wel?
Ik wil niet zo gesloten zijn,
maar zit gevangen, diep, oh zo diep,
ik had nooit in dit leven moge zijn!
Pijn, zoveel pijn, ik moet het onderdrukken,
littekens, zoveel littekens, stoppen kan ik niet,
alleen met snijden kan het lukken,
help me toch, het wordt te erg... nu iedereen het ziet!
Getekend voor het leven, mijn doodstraf onbekend,
zoveel bloed, zoveel sneeen, blijven snijden,
god wat moet ik toch,
ik ben mijn geloof verloren,
waarom zo godverdomde veel pijn dat ik moet lijden?
tot dood veroordeeld, voor het leven getekend,
ik blijf maar wegrennen, maar kan geen kant meer op,
zoveel pijn, kan het niet meer onderdrukken,
wil ik zelf wel dat ik stop?
waar ben ik toch?
Ben ik er nog wel?
Snijden,littekens,bloed,zoveel pijn, afwezig,
hoe willen jullie dat ik dit vertel?
Verlaten,eenzaam,leeg en depressief,
snijden blijf ik maar doen,
zoveel tranen, gevoelens, gedachtens kunnen geen weg meer banen,
waarom is het toch niet meer zoals toen?
ben ik er OOIT wel geweest?
als dat zo is, bij deze,
*vaarwel*
....want ik kan het niet meer aan...