Nooit meer
Het zonlicht op de vloer
Het dwarrelende stof in de lichtbundel
Het ging gewoon door
Wat er ook gebeurde
Ze kan er niet meer tegen
Ze wilde dat het stopte
Nu haar gedachten stilstonden
Wou ze dat alles stil stond
Hij was weg
Zou nooit meer komen
Haar niet meer aanraken
Niets meer zeggen
Hij was verdwenen
Plotseling weggegaan
Waar was hij nu?
Ze vroeg het zich af
Was het haar schuld geweest?
Had ze iets verkeerds gezegd?
Hem beledigd met gebaren?
Of was het omdat ze het niet wou?
Ze wou dat hij terug kwam
Voor het raam langs liep
Even belde om te zegen dat hij van haar hield
Een mailtje stuurde om te vertellen waar hij was
Ze zou hem niet verlinken
Dat wist hij, deed ze nooit
Ze zou het geheim houden
Hij en zij al twee maanden
Niemand die het wist
Misschien een vermoedden
maar geen zekerheid
nee niemand die het wist
en als ze het toch wisten
het maakte niet uit
hij was weg
en zou nooit meer komen