In het donker lig ik,
Nog bekomend van de schrik.
Ik ben geschrokken door wat jij mij flikt.
Nu lig ik eenzaam te luisteren naar m'n hart,
M'n hart dat snel tikt.
Ik hoor je stem ook al zijn we apart.
Hoe kon je me dit aandoen?
Door hem te geven wat hij het minst verdient.
Een zoen....
Dat is de reden waarom m'n hart grient.
Ik dacht dat je van me hield.
Wat voor me over had.
Ik weet niet wat je bezielt.
Nu is het te laat.
Nu zijn m'n armen en wangen nat.
Ik wou dat m'n woorden hadden gebaat.
Ik heb talloze gedichten voor jou geschreven.
Maar de herinneringen waren de enige die overbleven.
Ik heb me in jou vergist.
Nu is het te laat.
Ik hoop dat je me mist.
Ik wou dat m'n gedichten hadden gebaat.
Het enige wat ik zeggen wou
Voor ik m'n leven vergooi doormiddel van een touw.
Dat ik... Ik hou van jou!!!
...Tot gauw...
alexandra kosolosky: | Zondag, september 19, 2004 13:29 |
heel mooi gedicht amaai hier begin je bij na te denke doe zo voort groetjes me |
|
Luijkx: | Dinsdag, januari 27, 2004 17:13 |
Sluit me bij Laura aan, Zoek iemand die jou gedichten met je lieve woorden wel waardeert! Ik weet hoe moeilijk het is, maar koppie op! Ik weet zeker dat je het kunt en blijf maar van je afschrijven, je doet het goed!! Niet opgeven, hoor Liefs, Laura |
|
-guardian-angel-: | Dinsdag, januari 27, 2004 17:11 |
Je gedichten met je mooie woorden, hadden blijkbaar geen inhoud en geen betekenis voor haar. Zoek iemand die jou woorden wel waard is.. dikke kus, laura |
|
Auteur: Mark Anema | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 27 januari 2004 | ||
Thema's: |