Verlaten,
maar met een herinnering in m'n hoofd,
de herinnering aan hoe wij mekaar bezaten.
Ik zit, grandioos verdoofd,
naar ons adembenemende verleden te staren,
Hoe kon een liefde als de onze,
toch zo verschrikkelijk snel vergaren?
Hoe kon de lust naar mekaar,
zo duivels vlug bedaren?
Ach liefste,
Ik zal het nooit weten
waarom het niet meer ging
maar je mag dit nooit vergeten
wanneer ik zeg:
Ik heb je onze scheiding nooit verweten...