Als voetstappen in het rulle zand,
Onlosmakelijk is soms een band.
Zachtjes deint de zee tegen de duinen,
En in mijn hart tranen die huilen.
Verloren,zoekend een naar gemis,
Zijn er meer zo,..o als ik het maar eens wist.
Maar gevoelens kun je niet zomaar maar verdringen,
Want soms zijn ze te erg die herrinneringen.
Maar eens als voetstappen in het zand,
Heb Ik ooit weer eens zo'n vaste band.
Glij ook Ik zoals de zee tegen de duinen,
En stopt Mijn Hart ook eens met Huilen.
Auteur: Nelly Vitje. | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 05 januari 2004 | ||
Thema's: |