Bang
Starend uit het raam,
wat is er toch misgegaan?
Fluisterend noem ik je naam,
maar moet je misschien laten gaan...
Je foto recht voor me,
mijn blik starend gericht.
Ik dacht dat jij ook wilde,
wat heb ik mij vergist!
De gedachte aan jou doet pijn,
van onze tijd samen heb ik geen spijt.
Ik wil alleen bij je zijn,
maar dat is verleden tijd.
Met mijn ogen dicht,
blijf ik je toch nog zien.
Ik weet niet waar het aan ligt,
het begon te snel misschien.
Kijkend naar je foto's,
rolt een traan over mijn wang.
Ik weet dat het fout is,
maar ik ben bang...
Ik ben bang je kwijt te raken,
bang je nooit meer te voelen,
bang je niet meer vrolijk te maken,
bang je te verliezen...
Ik wou dat het anders was gelopen,
dan was ook mijn hart niet gebroken.