Verstijfd van angst staart ze naar haar computer,
bedenkend hoe wreed iemand kan zijn..
terwijl die wrede persoon het helemaal niet meent,
en die persoon haar toch binnen de 5 minuten vergeeft,
ze moet maar piepen.
Gefrustreerd staart ze naar haar computer,
bedenkend hoe iemand zo anders kan zijn:
zo vergevingsgezind, haarzelf niet kent.
Triest staart ze dan naar het scherm,
bedenkend dat die persoon uiteindelijk toch gelijk heeft,
over het wrede dat gezegd is.
Als je naar dat angstige, gefrustreerde, trieste meisje kijkt...
zie je alleen maar spijt, van alles dat ze deed...
-dit gedicht gaat over mezelf...-