Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
De man...
Een groot raam aan een oude gracht,
een deur die langzaam opengaat,
en een man, die even wacht,
tot hij in het duister vergaat.
In het duister dat hem omving,
verdween hij helemaal,
hij werd minder dan een ding,
die het kleinst was van allemaal.
Reacties op dit gedicht
Jenally vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Simone
:
Donderdag, maart 22, 2001 16:42
Mooi, symbolisch gedicht.
Zit ook erg goed in elkaar...
Ga zo door!
Over dit gedicht
Auteur:
Jenally
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
22 maart 2001
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Verlies]
[Verandering]