Het nest is leeg.
Kinderen vliegen uit.
Weemoedig kijk je om
tot de horizon hen opslokt.
Komen ze ooit weer?
Je gaf ze wijde vleugels
maar vliegen is hun eigen lot.
Gelukkig en ook fier
wuif je ze uit
en je geniet van elk moment
dat ze even komen aanwaaien.
Maar kinderen dwalen soms,
slaan te pletter,vleugellam
of verliezen iedere zin voor oriƫntatie
en landen dan wat versuft
weer op het ouderlijke nest.
Een valse start...
met wonden die slechts langzaam helen.
Gelukkig bleef de deur op een kier
en sluit je je eigen broed weer in je hart.
Iedereen heeft recht op een tweede kans.
Je ouderplicht stopt hier niet.
Want vader, moeder dat ben je tot je laatste snik.
Roger Bamps: | Vrijdag, december 12, 2003 01:08 |
Graag gelezen dit wonderlijk gedicht.Kinderen worden uit liefde geboren en in liefde gekoesterd tot de laatste adem. |
|
Auteur: Grouwels Herman | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 december 2003 | ||
Thema's: |