Zand,
zo heet aan mijn handen
bruin onder de zon
net als je huid
zacht en sensueel
reflecties van licht en schaduw
teder en broos
warm en koud
Zachtjes laag voor laag
verwijder ik je buitenkant
door velen beroerd
steeds weer opnieuw
vervaagt door de wind en de zee
of de stap van een man
die hier voorbijging
Maar eenmaal ontdaan
van je bovenkant,
voel ik de harde ondergrond
kill en grof
wat ik hier schrijf
staat gegrift in mijn ziel
totdat de zon en de wind
ook dit weer vervagen
tot een herinnering
Men ziet me,
daar op het strand.
Gehurkt,
gedachten op oneindig,
al schrijvend met een stok in het zand.
JUST writing into sand