Lieve Pappa....
Onze leed is zwaar en de manier is heel raar..
Maar jij weet, wat ik weet, dat mamma en me zussies weten..
Dat we dit nooit zullen vergeten....
Jou in diepe slaap zien en afwachten tot je wakker wordt...
Verdikkie was het maar voor kort, de tijd gaat snel
Papppa wees fel, zet je beste been voor en ga door
laat deze ziekte niet winnen maar dat kun jij alleen van binnen!!!!
Ik blijf huilen,dromen,hopen dat je weer thuis zal komen
Maar zie hier nog niet zo snel een einde uitkomen...
Lieve pappa...ik hou van jou....en wij kunnen niet zonder jou.....
Waarom heeft het zover moeten komen...
Hadden wij het nou echt niet kunnen voorkomen?!?!?!?!
Mamma voelt zich verlaten, logisch ja, maar dat kun jij niet baten...
Soms, loopt het leven vlekkeloos en nu??? is het radeloos.....
I need a miracle.... *Luv U daddy.....come home soon*
Ester