als zelfs de hardste stenen brokkelen
en de sterkste boot kan zinken
hoe kan ik dan verwachten
dat ook jij niet zal verdrinken
in angst en hoop en twijfel
die ik voor jou liet rijzen
schijnbaar zonder verpinken
ik heb ook pijn
ik ga kapot
het moet bedrieglijk klinken
en toch ben ik
tegen beter weten in
mijn hart aan het verminken
ik wil wel vechten
maar weet niet goed
hoe ik strijd en vree moet linken
ik kruip dus weg
maar hoop oprecht
dat ik nog ooit bij klare hemel
op kan staan
en niet bang moet zijn
en enkel voor jou mag blinken