Ooit droomde ik dat ik ergens was waar ze nog niet in huizen woonden
maar alleen in hutten uit leem en klei,
en ik dacht, als ik hun nu eens met voedsel beloonde,
dan hadden ze toch tijd vrij,
dan konden ze huizen bouwen net zoals wij.
Zo gezegd, ze gedaan,
ik gaf ze eerst nog wat kennis,
en toen begonnen we eraan,
we bouwden een huis voor ieder van ons,
voor ieder die hier aan meewerkte,
en het lukte,
het ging verbazingwekkend goed,
de groep werd hechter en sterker,
O wat deed dit alles toch zalig goed.
En na een tijdje hadden we voor ieder van ons een huis gebouwd,
maar toen moes ik echter terug vertrekken,
ze gaven me vlug nog een beetje goud,
in ruil voor de kennis en het voedsel dat ik hun had laten verstrekken.
Ze waren echt gelukkig,
ik was echt gelukkig,
iedereen was gewoon echt supergelukkig,
het was echt zo’n mooie droom!!
Maar..
waarom was dit eigenlijk alleen maar een droom?