Verdriet
Vrolijkheid uiten we met een lach
Zoals de zon behoort tot een mooie dag
De maan hoort bij die donkere nacht
Huilen doen we soms uit onmacht
Ons hart heeft dan, dat diepe verdriet
Wat men aan de buitenkant niet ziet
Een mooie dag wordt een donkere nacht
Dat is het laatste waar men op wacht
Een dierbaar iemand is ons ontnomen
Mag er nu alleen maar over dromen
Onze woorden worden die vele tranen
Wat ons terug moet leiden in goede banen
Die nacht moet worden, weer die dag
Opdrogende tranen terug naar die lach
De zon moet vanachter, die wolk schijnen
Zodat verdriet uit ons hart kan verdwijnen
Dat we vrolijk kunnen kijken, weer stralen
Het uiterste, diep uit ons zien te halen
Men staat niet alleen, zoiets kan men niet
Help elkander, met dat eenzame verdriet