Ik heb soms het gevoel dat niemand me begrijpt, dat ik de enige op de wereld ben en niemand die het een fuck kan schelen
Ik heb soms het gevoel dat ik kan uitbarsten van verdriet, dat mijn tranen als een waterval over mijn wang glijden, en mijn gezicht zo rood is als vuur.
Ik heb soms het gevoel dat ik van woede kan uitbarsten, mijn hoofd zo heet als kokend water, en het voelt alsof er stoom uit mijn oren komt, ze zeggen dan dat ik het overdrijf. Dat ik geen reden heb om boos te zijn.
Ik heb soms het gevoel dat ik zo bang ben als een muis voor een hongerige kater, dat ik zo hard schreeuw dat de ramen gaan barsten en mensen zich gaan omdraaien om naar dat bange meisje te kijken.
Ik heb soms het gevoel dat het niemand boeit hoe ik me voel, dus dan vraag ik me ook af waarom ik dit gedicht schrijf, als iedereen toch zijn rug naar mij omdraait…
Lisa van den broek.
31-10-2003