De wind deint door de blauwe straten
beheerst als ook de schimmen
allemaal brede gezichten, monden vol gelach
de winkelramen glimmen lonkend
in een perfect licht dat met luifels
en lampen constant wordt gehouden
langs alle kanten zweeft muziek
schommelend en stampend mijn gehoor
te binnen en aan de kant staan auto’s
glimmend gemaakt met was
als ik erover wrijf kleeft mijn hand
alle vingers vluchten in mijn zakdoek
mijn kleren stinken naar rijkdom
en mijn haren naar kansen en toch
krijg ik het script niet van mijn lippen
er is een vreemde leegte die eraan knaagt
alles is weer zo dood in Hollywood