Wanneer onze blikken elkaar kruisen,
en je kijkt me zo lief aan,
voel ik het vuur in me ruisen,
en zou ik mijn armen om je heen willen slaan.
Maar telkens weer,
houdt iets me tegen.
Ik sla m'n ogen neer-
nog steeds te verlegen.
Wangen die blozen,
een bonkend hart.
Heb ik de goede woorden gekozen,
of je misschien alleen maar verward?