op het strand zit ik hier alleen, en zie meeuwen dansen op de wind
in de verte hoor ik honden blaffen en het gelach van een kind
maar alles gaat maar langs me heen
merk zelfs niet op ,die kwal bij me been
mijn gepeins en gedachtes over jou worden weer onderbroken
word door een echtpaar aangesproken
toeristen, vertellen hoe graag ze hier zijn op het strand
komen 1 x per jaar , wonen ergens in het binnenland
ik knik vriendelijk en probeer te luisteren
en probeer me gedachtes te verduisteren
de vrouw kijkt me aan ,en zie aan haar ogen dat ze me begreep
dat ik het liefst me aan die meeuw vastgreep
dat ik kon zweven door de lucht ,door wolken,over steden
en niet meer achterom kijken, zelfs niet naar beneden
maar ik weet dat die meeuw me nooit zou kunnen dragen
wie weet ooit ,een goede fee , waar ik het aan kan vragen
dan vraag ik of ik voor even die meeuw kan zijn voor een dag
dan zou ik de eerste meeuw zijn met op zijn snavel een lach
dan vloog ik snel , hoog bij de sterren en de maan
om te landen in de boom vlak voor je raam
maar de tijd gaat snel ,ook voor een meeuw, voorbij
mijn wens is afgelopen, ik ben niet meer vrij
ik ben weer terug,met beide benen op het strand
met als enige aandenken; een blad van die boom in mijn hand