als gedachten blijven komen
mijn hoofd vullen tot het barst
elke vervlogen illusie
zich laat gelden
meedogenloos de waarheid toont
dan wil ik weg uit mezelf
als woorden branden
op het puntje van m'n tong
om te zeggen wat ik voel
maar lafheid me de moed beneemd
en mijn mond gesloten blijft
dan wil ik weg uit mezelf
als ik 's avonds mijn ogen sluit
hopend op een droomloze nacht
om zonder nog te ontwaken
ongemerkt heen te gaan
maar het wrede ochtendlicht me wekt
dan wil ik weg, weg uit mezelf
want ik kan niet meer luisteren
naar zij die het goed bedoelen
kan niet meer geven
om hun gebaren van medeleven
zelfs niet meer huilen
om wat ik geworden ben