We weten allemaal het is op deze wereld een bende
T,is er eng te vijandig en te vol
Het is in hoofdzaak te veel geweld en ellende
Op onze groene,grijze,grauwe bol
Het is haat en nijd,elkaar de pas afsnijden
En door de steden raast een vreselijk geweld
Maar of we vloeken,vechten,vallen,lachen en lijden
Er staan altijd weer bloemetjes in het veld
Er zijn nog immer die momenten van vervoering
Al lijkt ons bolletje nog zo negatief
Tussen die puinhoop schemert altijd de ontroering
Van mensen die zachtjes fluisteren ik heb je lief
geschreven door mijn moeder in 1985