leeg wit blad, met
geduldig knipperende cursor
als wachtend op woorden
als vragend naar een reden
voor een ellendig gevoel
maar al schrijf ik
honderden woorden
en duizend gedichten
al lucht ik mijn hart
bij eenieder die luisteren wil
straks zit ik hier
toch maar weer alleen
teveel denkend
aan verloren kansen
aan vervlogen momenten
dit blad is nu
niet leeg of wit meer
maar die schrijnende leegte
en dat verstikkend verdriet
zitten er nog steeds