Alleen met mijn gedachtes
In een ander lichaam
Ik voel me daar zo eenzaam
Het is zo onbekend
Zo eng
Allemaal zo anders
Ik raak verstrikt in de wegen.
De wegen van zwijgen en praten
Geluk en verdriet
In dit vreemde lichaam kan ik nog maar 1 weg heen
Naar het praten en het geluk
Je zal wel denken nu kan het toch niet meer stuk
Maar ik ben zo bang
Want het heeft zo lang..
Geduurd voor dat ik weer wist wat geluk was
En ik besef nu pas
Dat ,dat was wat ik altijd al heb gemist