Toen...
Ik wou dat ik een deel van mijn leven kon verscheuren
Net zoals je dat bij een boek kan laten gebeuren
Ik verdring alles en het is zo erg
Dat ik beelden zie, die ik voor de buitenwereld verberg
Ik voel mij rusteloos
En ben tegelijker tijd ook heel boos
Die beelden doen mij echt ontzettend veel pijn en verdriet
Ik ben dan eigenlijk ook wel blij dat een ander die beelden niet ziet
Constant voer ik een gevecht
En slaap daardoor ontzettend slecht
De hele tijd vraag ik mij af wat die beelden in mijn leven doen
Ik kan mezelf daar geen antwoord op geven, ik weet alleen het gaat over toen...
Net zoals je dat bij een boek kan laten gebeuren
Ik verdring alles en het is zo erg
Dat ik beelden zie, die ik voor de buitenwereld verberg
Ik voel mij rusteloos
En ben tegelijker tijd ook heel boos
Die beelden doen mij echt ontzettend veel pijn en verdriet
Ik ben dan eigenlijk ook wel blij dat een ander die beelden niet ziet
Constant voer ik een gevecht
En slaap daardoor ontzettend slecht
De hele tijd vraag ik mij af wat die beelden in mijn leven doen
Ik kan mezelf daar geen antwoord op geven, ik weet alleen het gaat over toen...
Reacties op dit gedicht
| nathalieke: | Vrijdag, oktober 10, 2003 22:59 |
| Hej meisje snap dat het moeilijk is om er over te praten maar het zou echt wel helpen. Neem je tijd en wacht op een goed moment. Tot je er klaar voor bent. Dit gedicht schrijven is in ieder geval een stap in de juiste richting xxx Nathalie |
|
| Leen Struelens: | Vrijdag, oktober 10, 2003 22:21 |
| Meisje toch... Het is moeilijker om erover te praten, maar je moet het proberen voor je eigen bestwil. Woord per woord stap per stap geraak je er wel. Je hoeft niet alles in 1 keer te vertellen ofzo, maar geleidelijk aan. Praat met iemand al zeg je tijdens de eerste gesprekken niets. Dat komt wel en geloof me als je erover praat, ga je het gemakkelijker verwerken en dan ga je je ook weer beter voelen. Geloof in de goedheid van de mensen. Het betekent niet omdat sommige personen je zo slecht beh | |
| freya janssens: | Vrijdag, oktober 10, 2003 21:59 |
| Sterkte meisje... probeer je toch (daarom nu niet maar als je er klaar voor bent) open te stellen voor andere mensen. Gedeeld verdriet is minder erg... Echt hoor! xje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Miranda Didi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||