voor het eerst in lange tijd
ben ik even alleen
heb ik hiervan nu spijt
ik denk het niet
voel me altijd alleen
gevangen in het verdriet
eigenlijk mis ik je niet
wat kan het me nu schelen
of je er nu bent of niet
ik zal me toch vervelen
toch voel ik een verdriet
denk dat je niet meer terug zal komen
dat ik vandaag eindelijk zal ontwaken
uit een van mijn mooiste dromen
ik wil dat je me verlaat
en ook weer niet
is het daarom dat ik mezelf haat
door dit onbekend verdriet
waarom kan ik niet zien dat je van me houdt
toch het ik als ik bij je ben
het nog steeds koud
hoe moet het verder met mij
ik weet het godverdomme niet
blijf je aan mijn zij
of voel ik dra nog meer verdriet
misschien kan je beter naar haar gaan
ze kan je misschien gelukkig maken
wil niet dat je in de kou gaat staan
omdat mijn levenslust wil staken
voel me rot en weet niet waarom
geef me gewoon een reden
zodat ik verder kon
met dit klote leven