In elke oorlog ter wereld,
kent men geen "happy end".
Kogels, mortieren en bommen,
hebben hun eigen noot,
die ze veelvuldig laten horen.
Samen componeren zij
het lied van zinloos geweld.
De noten werden geschreven
door duizenden liters bloed
van gesneuvelde soldaten
en onschuldige burgers.
Het publiek bestaat uit
ouderloze kinderen,
die troosteloos verdwalen
in de puinhoop van
hun eens zo groeiende wereld.
De overwinnaars zoeken
alleen maar naar rijkdom
die Moeder Natuur
aan de verliezers gaf.
Ze horen niet het geschreeuw
van de kinderen die
naar hun dode ouders zoeken,
die in de overblijfsels
van de slachting begraven liggen.
Bert Lagom: | Maandag, september 29, 2003 11:47 |
De inspiratie van dit gedicht vond ik in vier zaken. Het ontstond uit een waargebeurd verhaal dat ik op tv zag, een titel van een lied, de oorlog in Irak en een optreden van een zanger. Mijn bedoeling is gewoon om het leed van de vele onschuldige slachtoffers, even in de schijnwerpers te zetten. Want een kind, van gelijk welk ras heeft het recht te leven in een wereld van vrede. Het dierbaarste geschenk van elk levend wezen. | |
pramodah: | Maandag, september 29, 2003 09:27 |
en wij werken er bewust of onbewust aan mee dat is nog het ergste... | |
Erna Muermans: | Maandag, september 29, 2003 07:45 |
prachtig neergezet heel open en eerlijk jou ga ik meer lezen liefs Erna |
|
MayadeBij: | Maandag, september 29, 2003 02:43 |
Zo! Hier hou ik nou van, geen gezeik; gewoon zoals het is. Die Moeder Natuur aan de verliezers gaf.. mooie zin, mee eens ook.. Je ligt al te slapen lijkt me, maar alsnog een fijne nacht, | |
Auteur: Bert Lagom | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 29 september 2003 | ||
Thema's: |