dit is de plek waar ik lopen wil met mijn liefste, alsof de grond van ons is, alleen maar grond, de grond, deze grond. alsof de grond ons huis is. alsof we de deur sluiten en alles achterlaten omdat het onze deur is, omdat twee mensen samen willen zijn achter een deur. willig, met de grond. ik wil je lezen en ik lees je, ik lees je voor. lees het gedicht niet mooier, niet mooier dan het is, op de grond van dit huis in een nis.
ik vergeet wat komen zal en altijd komen zal en nooit, nooit anders was. zo, dat ik het precies, heel precies, zeggen kan, zeg je, maar ik koester dit vergeten zo, omdat ik van je houden wil, je vasthoud en dat ook wil en elk voorbehoud vergeet en er later over schrijven zal omdat ik je lees, je wil lezen, je tegenhoud, je tegen mij aanhoud en me vergeet en me in je vergeet. zo wil ik de deur vergeten en de grond, zo wil ik mij vergeten. wil ik vergeten wat komen zal. zo wil ik schrijven en vergeten. zo wil ik het schrijven vergeten, zo...