jij zit daar..
probeert contact te zoeken..
maar..
ik durf je niet binnen te laten..
ik ken te veel pijn..
die jij niet begrijpt..
waarvan je niet eens weet dat ze er zijn..
snap je niet dat ik me daaraan vergrijp..
jij zegt dat het niet uitmaakt..
maar het maakt wel uit..
ik heb mezelf afschuwelijk gemaakt..
maar het was mijn eigen besluit..
ik ben zo beschaamd..
iedereen lacht..
iedereen beaamd..
snijden heeft haar in zijn macht..
vanavond was het weer ruzie en heel erg mot..
huilend en overstuur bel ik jou..
ik voel me vanavond echt TE rot..
en m'n aders zijn zo verleidelijk ongedeerd en blauw..
bloedrode tranen..
volgen elkaar snel op..
open staan m'n kranen..
t gaat van de regen naar de drop..
ik denk weer aan wat hij mij heeft aangedaan..
ik voel weer overal zijn handen..
t is m'n eigen fout,'k had 'm van me af moeten slaan..
maar tog liet ik ze overal belanden..
jij bent er altijd..
doet echt zoveel..
maar tot mn grootste spijt..
geef ik toe dat ik toneel speel..
ik ben niet vrolijk..
en niet blij..
zoals ik wel vaak blijk..
zoals ik daarnet nog zei..
maar één ding is niet gespeeld..
ik weet niet waarom ik dat faken zou..
en dit is ook niet ingebeeld..
ik hou van jou..
Daar ben ik nu wel uit..
ookal lig ik nu in de goot..
ik heb een besluit..
m'n enige uitweg is de dood..
in pillen vond ik hem niet..
in teveel uitgaan even min..
niet dat ik ze niet geniet..
maar het hielp niet genoeg naar m'n zin..
dus doe ik wat ik al eerder zou gedaan moeten hebben..
ik begroet de dood..
en voel het leven uit me wegebben..
en de lakens kleuren bloedrood..