Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Dialoog
ik ween brandende tranen
om jou ziekte diep verborgen
wij die ons in het paradijs wanen
voor altijd verlost van zorgen
je moet niet wenen om mij
de ziekte is als een brandend licht
het leidt mij naar een pad uit deze woestenij
een pad dat voor mij alle pijn verlicht
jouw ziekte is een vloek
kwaadaardig en onverlicht
alle reden is zoek
een vloek waaronder het hopen is gezwicht
ik ga nu snel deze wereld verlaten
een zegen die ik dankbaar ontvang
herinner de liefde die wij bezaten
wees nu nooit meer bang
de hoop die jij spreekt
ben ik voorgoed verloren
ik geloof niet dat er ooit nog een nieuwe dag aanbreekt
vergeet je haat
bij het volgende ochtendgloren
als ik mijn liefde aan je laat
ik zoek eigenlijk de hoop
die jij al lang vond
en je liet alles op zijn beloop
kus mij nu innig
smeed nu dit allerlaatste verbond
onze liefde is tegen alles bestendig
Reacties op dit gedicht
Pieter V vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Pieter V
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
26 februari 2001
Thema's:
[Verlies]