Het verleden kun je niet veranderen
Het enige wat je kunt doen is leren leven met je verdriet
Wat soms wel moeilijk is want het zit van binnen
En dat zien anderen niet
Gedwongen worden tot een keuze
Waar je eigenlijk geen keuze in hebt voor je gevoel
Want iedere moeder zou hetzelfde gedaan hebben
Die beschermdrang naar je kinders toe je weet wat ik bedoel
Maar soms denk ik het is niet eerlijk
Een heel gezin is ontwricht
En wat nog oneerlijker is dat hij de onschuld speelt
Net doen alsof hij niet weet wat hij heeft aangericht
We zijn nog steeds bezig met het verwerken
Ieder op zijn eigen manier
Voor mij is het nu pas begonnen
vandaar mijn gedicht hier
Want ik heb mij kids opgevangen
Maar aan mezelf voorbij gegaan
En maar denken en roepen
Gaat goed ik kan dit wel aan
Maar het lukt me nu even niet meer
Mijn verdriet om het verleden
Het doet me echt zeer
Helaas ik kan het verleden niet veranderen
En ieder zal het een plekje moeten geven
Maar wat belangrijker is
We gaan toch weer genieten van ons leven
Want het verleden kun je niet veranderen