Eindelijk gebeurd het nu bijna,
de eerste keer dat ik voor je sta.
Ik verlang er gewoon zo naar,
alleen jij en ik daar.
Alleen de gedachten al,
dat ik je eindelijk zien zal.
Eindelijk weer je stem horen,
zonder dat anderen het verstoren.
Dat doet me gewoon zo veel goed,
en het geeft me weer moed.
Het geeft me weer een gevoel van leven,
en het laat me in de wolken zweven.
Ik hoop dat dit gevoel nit over gaat,
en ik me nog zo voel als je voor me staat.
Maar ik ga maar eens stoppen,
en mn neefje het bed in schoppen :P.
*adriel*
*27-08-2003*