Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
déjà vue
In zijn vervloekte
onmacht
sloeg hij
haar huid van wit
naar blauwer
Zij onderging
elke slag
Hij tuimelde haar wagenwijde ogen in
De vogel in haar hoofd
vloog weg
stierf elders
En ergens in een hoek
van de kamer van hun dagelijkse
dialoog of noem het
oorlog
verloor hij
tegen haar zwijgen
Tussen hen
te veel verleden
en te weinig spijt
Reacties op dit gedicht
zwaluw vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Stompie
:
Woensdag, augustus 20, 2003 10:33
Pijnlijk, sterk gezegd. De laatste drie regeltjes tonen de diepe pijn en eenzaamheid op een beklemmende, sobere manier.
Marten
:
Dinsdag, augustus 19, 2003 13:46
Supermooi geschreven, echt heel goed. Jammer dat het voor jou een déjà vu moet zijn...
Over dit gedicht
Auteur:
zwaluw
Gecontroleerd door:
;o)x
Gepubliceerd op:
19 augustus 2003
Thema's:
[Mishandeling]
[Vaders]
[Oorlog]