en weer vouwt de bloem
een van haar bladeren
beschermend om het hart
de rest zal blijven bloeien
maar deze is te veel, te vaak
door tegenwind geraakt
ze zal zich wel weer openen
als ook deze wind weer is gaan liggen
dat wil ze immers veel te graag
alleen kost het steeds meer tijd
meer kracht, door minder geloof
in de wil de storm te temperen
zolang het blaadje veerkracht heeft
zal het door vertrouwen overleven
omdat ze zichzelf kan beschermen
maar eens zal de rek eruit zijn
en is willen niet meer genoeg
omdat de geschiedenis zich herhaalt
telkens weer
victor ruhlmann: | Donderdag, augustus 14, 2003 23:33 |
Tragisch mooi. | |
Laurens Windig: | Dinsdag, augustus 12, 2003 20:49 |
Dag lief, wat isie weer mooi! | |
xavion: | Dinsdag, augustus 12, 2003 04:53 |
Mooi beschreven... Liefs XaVioN... |
|
voske: | Dinsdag, augustus 12, 2003 01:00 |
Soms is verplanten de laatste,maar toch de beste keuze. veel liefs,voske |
|
dromertjen: | Maandag, augustus 11, 2003 22:05 |
supermooi! Heb t mè eeel veel plezier gelezen. Maakt mij beetje stil :$ | |
Engeltjuh: | Maandag, augustus 11, 2003 21:40 |
wauw, ontzettend mooi gedicht vind ik dit! heel herkenbaar. graag gelezen liefs van Amber |
|
tim balthazar: | Maandag, augustus 11, 2003 21:07 |
heeel mooi ken het gevoel maar al te goed de eelt blijft bloeden maar eens zo hard als het mes erdoor is groetjes |
|
Rep: | Maandag, augustus 11, 2003 20:43 |
een kus op je snoet lieverd :) | |
Auteur: Nina Laverona | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 augustus 2003 | ||
Thema's: |