MijN DooD iS De oPLoSiNG...
Ik heb soms wel tien tegenslagen tegelijk gezien in paar dagen
Soms zit ik me af te vragen, of ik de slaaf van de duivel ben
Want op me kop voel ik hoorentjes groeien,
Terwijl ik beweer dat ik zuiver ben
Elke stap brengt me in problemen
Ik doe de domste dingen om mijn ego te strelen
En te entetemen
Want me verstand is verdwenen
Sinds de moment dat stres in mijn leven was verschenen
Van me fouten in het verleden, heb ik nog steeds niks geleerd
Wat ik ook doe of zeg, het is altijd verkeerd
Ik ben het vergeten, de doel van het leven
Het enige dat mij nog boeit is hoe laat ze hier gaan eten
Tijd en ervaring leerde mij onbewust
Gedachtes los te laten voor het bereiken van rust.
Het lijkt alsof me ego met me hoofd mest
En me zo strest
Met zieke gedachtes, dat ik niet meer kan lagen
Ik zie zo veel dingen dan andere mensen
En doe de raarste dingen want ik ken toch niet me grenzen
Concentreren lukt niet
Ik handel in passief
En doe waar ik zin in heb dat is mijn enige motief
De leven heeft mij gestraft en oneerlijk behandeld
Terwijl ik altijd de goede pad had bewandeld
Maar toch werd het verneukt en gevolgen waren niet te overzien
Bovendien, had ik in tijden van nood haast geen 1 vriend
Hoe ben ik toch zo geworden, de enige verklaring
Is de tijd me zo vormde met de ervaring
Ik ken geen ellende, toen iedereen mij nog als kleine jonge kende
Maar nu, niemand herkent me
Ik hield vroeger van vrede,
Maar dankzij me mede mensen om me heen,
Hou ik liever van eenzaamheid, stilte, en geen één mens in me buurt
Mensen zijn even gezond voor mij als ze zijn voor de natuur
Onbetrouwbaar guur, verrot en verzuurt
Ze vormen de muur, tussen de harmonie
En willen alles overheersen op ten duur
En ze zijn bang voor wat ze niet begrijpen en haten
Wat ze niet in hun macht krijgen
Sterven zie ik niet als een probleem maar als een oplossing
De verlossing, en die is nabij, eindelijk verlossend pijn
Als ik verdwijn, in de aarde
En terug kom met duizenden vragen
Die onbeantwoord werden tijdens me levensdagen